Звук раскрыты: Тихая эволюцыя панэльных акустічных систем Леса Сучжыня

Сетка хвостацых хваліў зараз пласка ляжыць на стэнцы — няма хаваных прастор, няма скелетных рам. Перадузброеныя акустычныя панэлі Сучжоўскага Леса адмовіліся ад рыйбачэння сваіх прадынцаў, абіраючыся да спланаванай плоскасці. Змена ёсць практычная: клеі цяжка распрастарается роўна, галавкі знайшлі роўную супраціву, і выгнутасць змяшаецца ў спаміну.

Монтаж станоўіцца студзей прастаты. Рабочыя давляюць кожную панэль да паверхняў — бетона, дрэва ці аднаўленага гіпса — выраўнюючы краі з таямнай ташчынай пазлаў. Няма спецыяльных інструментав, няма вакліканняў фрустрацыі. У кутку кафэ ці домашнім студыі, процэс магчыма выклікае мінuta, як бы стэны чакалі сваё новае шкіры.

Хвілі, захаваныя на переднім боку, выконуюць сваю старую дзеянку. Звук ламаецца аб кривынях, яго энергія разсіяна ў порыстым ядре пластыны. Што змяняецца — гэта інтымнасць контакту: без пузыркаў ва ўздуху за панелямі нізкія шапоты втрачаюць сваю трывалую вызначанасць. Малае правядзенне, можа быць, але ў слаёных прасторах адніманне стварае яснасць.

Гэта не рэвалюцыя, а удакладненне — спакойная правка да старога тэксту. Дзякуючым тым, хто цэніць немовыя рашэнні, панелі застаюцца магчымасцямі, не аб'яўленнямі.