وقتی دیوارها یاد می‌گیرند تنفس کنند — گفتگویی بین متنون‌های صوتی جنگل و فضاهای آموزشی

نگهبان ساکت
دیوارهای کودکستان باید نرم‌تر از ابر باشند.

وقتی موج‌های صوتی به سطح آن‌ها برخورد می‌کنند، در آغوش خزه‌ای فرو می‌افتند و انرژی آن‌ها لایه به لایه در این جنگل میکروسکوپی ذوب می‌شود.

یک معمار در یادداشت پروژه خود نوشته بود: "این دیوارها یک شعر تناقض‌آمیز دارند—هر چه بیشتر صدا را جذب می‌کنند، بیشتر اجازه می‌دهند صدای خالص انسانی به چشم بخشد."

فرم سوم نور
مواد صوتی سنتی نور را می‌خورند؛ ما انتخاب می‌کنیم آن را جریان دهیم.

با الگوهای حک شده توسط CNC، نور خورشید به سایه‌های ققنوس کلاغی روی زمین کلاس تبدیل می‌شود.

یک کانواس ناتمام
در کاناوا، ژاپن، یک هنرمند ساختمان کاملی را در پوشش کاغذ واسه قرار داد. تحت تأثیر این کار، ما فضا برای آموزش را گذاشتیم تا نشانه خود را بگذارد.

Панеляهای کلاس موسیقی به آرشیوهای زندگی تبدیل می‌شوند، با گذشت زمان با چسب‌های موسیقی دانش‌آموزان پوشانده می‌شوند و اثرات منحصر به فردی از صداها را تشکیل می‌دهند.

مورد عاطفی‌ترین حالت از یک مدرسه نیازهای ویژه در هانگژو است: کودکان اتیسم یاد گرفتند تا با لمس پانلهایی با چگالی‌های مختلف، احساسات را شناسایی کنند. کسانی که یک‌بار با اختلالات زبانی تشخیص داده شده بودند، شروع به استفاده از انگشت‌های خود برای رد کردن شکل‌های صدا کردند.

سعی فارست این است که این مهربانی را از طریق علم بازسازی کند. هر پانل ۳۷ آزمون سختگیرانه می‌گذرد - ضد آتش ولی نرم، قابل اتکا ولی احترام‌آمیز، با لمسی مثل پر پرنده قرمز.

در مدارس جنگلی سوئد، درختان ماهی گویی بهترین موانع صوتی طبیعی هستند. در مدارس شهری، پانلهای فارست تلاش می‌کنند این دانش را بازسازی کنند.

ما سه گزارش آزمایش خاص نگه می‌داریم:

تغییرات سطح PH پس از 48 ساعت درون مواد ضد عفونی قرار گرفتن؛

داده‌های باروری ساختاری پس از شش ماه تکان دادن توسط 200 کودک؛

کاهش 41٪ در سطح ذرات PM2.5 ثبت شده سه سال بعد از نصب.

این شواهد اندازه‌گیری‌شده توسط ابزار، بلندتر از کلمات گفته می‌شوند - محافظت نامرئی، برآورده کردن هرج و مرج رشد.